مولای من سلام ...
به پژمردگی رساندن امیدی جوشان و به خشکی رساندن چشمه‌ای چنین افشان از ذوقِ زندگی کار هرکسی نبود. عجب عظمتی دارد شیطان. گویی هنوز از مقربین بارگاه الهی است چون دوست دارانِ شما در برابر ابلیس نیز بی‌کس هستند! علی‌الظاهر دامنه غیبت وسیع‌تر از فهم ماست. مردیم در غم بی‌بزرگتری ... پژمردیم در غم بی‌بزرگتری ...
آقاجان
انداختن بار بر دوش راهیِ خار که اینهمه مقام ولایی و کبریایی نیاز نداشت. بودند آنهایی که در رساندن ما به مقام پژمردگی خبره باشند. بفرمایید ولیِ نشاط کجاست؟ همین. والسلام بر سرانجام هفته ششصد و شصت و سه نتهی به بیست و پنجم خرداد سه.
لینک مستقیم مطلب | نوشته شده در جمعه بیست و پنجم خرداد ۱۴۰۳ساعت 9:59
|