| جمعه نویسی |

مولای من سلام

جمعه ششصد و یازدهم؛ بیست و ششم خرداد سال دو. همه چیز این عالم در هم است انگار. حظ و زخم و رنج و گنج و گشایش و دلتنگی را به هم آمیخته‌اند.

آقای من ...

راهی که به رضایت همگان کوک شود؛ به رضایت هیچ کس نمی‌رسد. جاده هزار مقصد مسافر را به ستوه می‌آورد. من به راه خود می‌روم و صبر مرحمت فرمایید بر جدایی از هرکه باید و فهم و توان مرحمت فرمایید در هم‌راهی با هرکه باید.

دوستت دارم و کثیری از آنان که مدعی دوست‌داشتنت هستند را دوست ندارم.