| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

سیزدهم اسفند اولین جمعه شعبان است و به هفته پانصد و چهارم رسیده‌ام. هفته‌ای که گذشت به خیر بود و خبرهایی که دلم را گرم کرد. چنان که پیشتر هم عرض داشته‌ام، قطب‌نمایم به مسیر حرکت انطباق دارد گرچه لنگ لنگ طی می‌شود، اما چونان دریانوردی که چشم به فانوس دوخته، مادامی که نور را می‌بینم سرخوشم که مقصد را گم نکرده‌ام.

جان ِمن

حوادث روزگار و رخدادهای جهان از جمله جنگ اخیر ذهنم را مغشول کرده و به گمانم گذری است از هزارتوی راهی که تاریخ باید طی کند تا به آن روز که بادا برسد.

آقاجان، عرض را کوتاه می‌کنم چرا که آنچه گفتنی است را پنهانی عرض کرده‌ام. مرا به سپاس نعمات یاری فرمایید و جسارت عبور از ترس را مرحمت کنید. دلتنگتان هستم ...