| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

هفته چهارصد و نود و هشتم مقارن با یکم بهمن سال صفر، به سرآمد و هفته پیش رو، ولادت حضرت مادر است. تهی دست، ناگزیر است خودش را به انتساب‌های صوری سرگرم کند. من نیز سرخوشم به قرابت تاریخ تولد قمری‌ام با ایشان. چهل و دو سالگی قمری! حتی گفتنش هم رعشه بر تنم می‌اندازد. فقیر بالغ شدم آقاجان.

حضرت ساقی

روزی نمی‌گذرد که عرض ادب و تمنایی محضر عالی‌مقام، عباس بن علی نداشته باشم. همواره خدمتشان عرض دارم که جنابتان ساقی ِتوحیدید. آنکه نوشیده به دلالت و عنایت شما نوشیده و آنکه متوجه شما نیست، کم‌ثمر کوشیده. بر دلم آمد این وصف «ساقی توحید» را به عنوان رزق این هفته یادداشت کنم که هرچه خیر است به برکت القا مولاست و بنده از خود چه دارد که بر آن ببالد.

جناب ِجان

عمر آنقدر بلند نیست که صرف مزه مزه این جام و آن جام شود. مرحمت فرمایید آنکه باید و آنچه باید را بنمایید که بار شرمندگی و تهی دستی سنگین است.