| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

شب

تنهایی

تنهایی ِمدید

تنهایی ِمدید ِتلخ

بسترهای بی‌آغوش

مستمند کودکانه‌ترین لبخند

صدای ِجیرجیر هولناک باورها

زیر بار پرسشهای ثقیل و انتظارهای بی‌فرجام

تردیدهای نزدیک و یقین‌های دور ... یقین‌های موکول به گور

آغوش گشوده به دوزخ سرکوب از بیم دوزخ محتمل و حالا مهر تمام

جمعه چهارصد و شصت و پنجم نیز جایتان خالی بود چه بسا خالی‌تر از قبل