| جمعه نویسی |

مولای جانم ... سلام

جمعه سیصد و ششم مقارن با سیزدهم مهرماه نود و هفت است و من پانزدهمین روز از مشق عدم اظهار را سپری میکنم.

حضرت ِپناه

گویی همان گونه که دندان، فاسد شدن خود را به درد اظهار میکند، روح نیز تباهی خود را با ملال فریاد می زند. انسانی که مبتلا به ملال است باید تغییری ایجاد کند که روح را به رهایی رساند و عمدتا آدمیزاد آنقدر در این ملال می ماند که یا روز از شدت تباهی دیگر دردی حس نمی کند و مست دنیا می شود یا فرد افسردگی را تا لب مرگ به دوش می کشد. ما را از ملال به کمال هدایت فرمایید