| جمعه نویسی |

مولای من سلام

چقدر این آیه عجیب است و چقدر احوال او در هنگام مواجه با این کلمات مهیب است؛ آنگاه که خداوندش به او فرمود می‌دانیم که دوستش داری اما اینطور نیست که هرکس تو دوست می‌داری هدایت شود «إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ» بلکه هرآنکس که من بخواهم هدایت می‌شود «وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ»

از کجا بدانیم اینکه هستیم، آنی است که هدایت یافته یا آنی که ضلالتِ خود را هدایت می‌داند! کجاست آن وعده‌ها که اگر هرکس مشمول حبّ ِولی باشد هدایت می‌شود، آنگاه که خدایش به صراحت می‌گوید؛ اینها معیار نیست. الله باید انشاء کند و نه یک کلمه بیش و نه یک کلمه کم.

این سفر بلند و دشوار رسیده است به هفته ششصد و هشتاد و پنجم و استغفرالله