| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

مساله نه تمنای متداول آقابیا آقابیا است و نه طلب مواجهه از آن تبار که بگویند یک رخ بنما و صورت عیان کن. امامِ بطن را به عرصه «ظاهر» آوردن که شرط تعالی نیست. در جمعه ششصد و هفتاد ودو؛ مقارن با بیست و ششم مرداد سال سه؛ محض سپاس خدمتتان می‌نویسم. بابتِ تمام آنچه از «غیبت» شما بر جانِ من تابید.

جنابِ راه

یکبار در نوجوانی خبرم شد که «انسان غایب» است و همین توشه، جهتِ زندگی مرا دگرگون کرد. سالها و سالها می‌دیدم که از بزرگ تا کوچک به تمنای انسان بر در خانه این و آن نشسته‌اند و گاه چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند اما این خبرِ بر جان نشسته که انسان غایب است مرا از بیتوته بر در هر پیر و مرادی مایوس کرد. امیدِ به جنابتان ثمره یاس از این و آن است و المنة‌الله.