| جمعه نویسی |

مولای من سلام

حقیقت ِانتظار، نیاز است. نیاز به شما، مستلزم عمقی است که لبریز شدن در این عمق از عهده کسی جز شما بر نیاید. نیاز بسیاری از آنان که خود را منتظر می‌دانند به قدری است که با یک معلم مرتفع می‌شود، برخی اما بیشتر به پیری راه پیموده نیازمندند و برخی از آن هم بیشتر، محتاج عالم ربانی و صاحب مقامند، بسیار نادرند آنان که نیازمند دسترسی به ابدال و اوتاد باشند و اما کیست که نیازش چنان عظمتی داشته باشد که بجز شما، دیگری نتواند آن نیاز را اجابت کند؟

آقاجانم

سوم بهمن ماه نود و نه، به قرار چهارصد و بیست و ششمین مشق وفا شد و امروز پایان یازدهمین ماه قرنطینه و ورود در ما دوازدهم بود. باورم نیست که سالی را در چاردیوار خانه گذرانده باشم. معجزه شگفت انگیزی است که این ایام سپری شده و قدردان لطف الهی‌ام که حوصله ماندگاری در این حصار را عطا فرمود.  

آقاجان، محتاج شما بودن نیز رزق است. مارا از این رزق بهره مند فرمایید.