مولای من سلام ...
جمعه دویست و پنجاه و هفتم است، مقارن با پنجم آبان ماه یکهزار و سیصد و نود و شش. عجیب در این روزها، موضوع شهرت، محبوبت و نگاه عام مردم در نظرم ذهنم چرخ میخورد. کسانی را بسیار مشهور و شناخته شده میبینم که جز «هنر دیده شدن» چیز دیگری در سفره ندارند. و از خودم میپرسم آیا راه این است؟
آقاجان
در مکتب شما آموخته‌ام که نباید به مردم بد گفت. نگاه تحقیرآمیز به مردم خلاف توحید است. هرکه به پرورش ذات خود مشغول است و من کارم به قضاوت کسی نیست اما در خودم تنبیهی پدید آمده که آیا باید قهرمان عوام شد؟ عامه مردم به معیار خودشان قهرمان انتخاب میکنند. آیا باید به معیار توده پیش رفت؟
حضرت جان
مرا از شوق تشویق عامه مردم بی نیاز بفرمایید که این میل به تماشا این شوق شهرت و این نیاز به تحسین قاتل حریت است. نمیخوام آزادگی را فدای به به خلق کنم. مدد فرمایید