| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

دیگر تقلا نمی‌کنم. جای خالی تو با چیزی پر نمی‌شود.

رنج بی‌بزرگتری مزمن شده است و با هم‌دم‌های ناهم‌قدم درمان شدنی نیست

رزق همین است و الهی شکر، به بیشترش مشتاقم به اکنونش راضی

شکایتی ندارم، آنچه هست بیش از لیاقت است و تقصیر کسی نیست اگر

من دلتنگی‌ام از قابلیتم بزرگتر است

جمعه هفتصد و پانزدهم

هفتم شهریور سال چهار