| جمعه نویسی |

مولای من سلام ...

سال سیزدهم آغاز شد. کنجی بی‌صدا برای غیبِ خودم می‌نویسم. نِدَاءً خَفِيًّا و نه داعیه‌ای دارم از ایمان و نه طلبی دارم از آسمان. راستش را بخواهید هنوز هم دلِ بشریّتم برای نوازش تنگ است! هنوز هم گوشِ بشریّتم عطش شنیدن خطابی مهربانانه دارد. هنوز هم پیشانیِ بشریّتم محتاج نوازش است. هنوز هم بشریّتم، آخ بشریّتم ...

جمعه ششصد و هفتاد و هفتم مقارن با چهارم جمادی‌الثانی و شانزدهم آذرماه سال سه به سر رسید.