| جمعه نویسی |

مولای من سلام

بیش از سیصد و ده روز قرنطینه مطلق تجربه عجیبی است. طاقت کلام نیست، خسته تر از آنم که سطری در خور، قلمی کنم.

جمعه چهارصد و بیست و سوم مقارن با دوازدهم آبان نود و نه و سرآغاز سال دو هزار و بیست و یک میلادی. سال زیر و زبرها، مرگ‌ها، ریختن‌ها و رستن‌هاست. مرگ‌هایی نه از جنس مرگ عوام مردم که اینبار کار به اربابان خواهد رسید. هرچه هست، اهل شما بودن طاقتی افزون بر آنچیزی که اکنون ِمن است می‌طلبد. دست نوازشی مرحمت فرمایید